Miał być bezpieczną przystanią, ale dla części Polaków okazał się walutą wysokiego ryzyka. Jaka jest historia franka szwajcarskiego, waluty w której Polacy masowo zaciągali kredyty walutowe?
Frank szwajcarski jest walutą, której spadki i wzrosty są szeroko komentowane w polskich mediach. Wszystko przez kredyty masowo zaciągane w tej walucie w latach 2004-2007. Ale dzisiaj zamiast rewelacji związanych z poziomem kursu franka, postanowiliśmy przybliżyć historię kluczowej waluty w Polsce.
Frank szwajcarski dzisiaj
Frank szwajcarski to ostatni frank w obiegu w Europie. Jest oficjalną walutą Szwajcarii oraz Księstwa Lichtensteinu, ale w wielu państwach europejskich jest to waluta, w której przez lata obywatele zaciągali kredyty walutowe. Niskie stopy procentowe w Szwajcarii oraz stabilny kurs franka gwarantowały klientom niskie koszty kredytu. Sytuacja trwała do czasu tzw. czarnego czwartku, kiedy Narodowy Bank Szwajcarski przestał bronić kursu swojej waluty i kurs franka zaczął niebezpiecznie wzrastać.
Frank szwajcarski nazwa
Nazwa frank jest początkiem łacińskiego zwrotu „Francorum Rex”. Jego międzynarodowy symbol CHF jest skrótem od łacińskiej nazwy Konfederacji Szwajcarskiej i pierwszej litery nazwy waluty – Confederatio Helvetica Franc. Jeden frank szwajcarski dzieli się na 100 centymów. W chwili pisania tego artykułu (sierpień 2018) kurs franka szwajcarskiego – kantoronline.pl wynosi 3,7397 zł. W Szwajcarii używa się 6 różnych banknotów o nominałach 10, 20, 50, 100, 200 i 1000 franków szwajcarskich. Każdy z nich ma unikalny rozmiar (im większy nominał, tym większy banknot), kolor, wzór. Na banknotach znajdują się szwajcarscy artyści np. kompozytorzy, malarze, rzeźbiarze, pisarze, architekci.
Frank szwajcarski – początki
Pierwszy frank szwajcarski, jako waluta wobec której inne waluty mogły mieć stabilny kurs, powstał w 1819 roku. Był to czas w którym szwajcarski system bankowy dopiero zaczął się rozwijać. Kolejna odsłona franka szwajcarskiego miała miejsce trzydzieści lat później. Ówczesny frank szwajcarski był mocno zależny i skorelowany z frankiem francuskim, czego efektem było zawiązanie Łacińskiej Unii Walutowej. Co ciekawe, nawet wybijanie monet franków szwajcarskich miało miejsce nie w Szwajcarii, ale we Francji. Franki szwajcarskie zaczęto bić w Szwajcarii dopiero w 1907 roku, kiedy to utworzono Szwajcarski Bank Narodowy. Nie bez znaczenia dla obecnej siły i zaufania do franka były tradycje szwajcarskich bankierów, będące ewenementem na skalę światową.
Szwajcarskie banki
Według szwajcarskiego prawa, klienci banku mają zapewnioną podobną poufność informacji, jak w przypadku tajemnicy lekarskiej lub adwokackiej. Takie tradycje kształtowały się w Szwajcarii od średniowiecza i przetrwały do dzisiaj. Przez lata ujawnienie danych posiadacza rachunku w szwajcarskim banku było karane więzieniem. Według szacunków obecnie szwajcarskie banki zarządzają prawie 3 bilionami dolarów amerykańskich.
Frank – bezpieczna przystań
Frank szwajcarski uważany jest za bezpieczną przystań, czyli walutę o wysokim poziomie wiarygodności głównie z powodu stabilności politycznej, solidnym fundamentom gospodarczym (nieprzerwana nadwyżka bilansu płatniczego w wys. 10% PKB rocznie) oraz neutralności Szwajcarii. Z tego powodu też w okresach destabilizacji na rynku walutowym, popyt na franka szwajcarskiego zwiększa się – inwestorzy pozbywają się niepewnych walut, na rzecz „pewnego” franka szwajcarskiego. Na międzynarodowym rynku walutowym frank szwajcarski jest szóstą najczęściej używaną w transakcjach walutą na świecie.
Podsumowując
Solidne fundamenty ekonomiczne oraz neutralność Szwajcarii w czasie obu wojen światowych przyczyniły się do zaufania jakim ludzie obdarzają franka. Jak pokazała jednak historia – rynek walutowy związany jest z dużym ryzykiem. Dzisiaj osoby, które zaciągnęły kredyt we frankach, żeby zmniejszyć koszty kredytu spłacają go frankami kupionymi w kantorach internetowych, ponieważ kurs sprzedaży franka jest w nich atrakcyjniejszy, niż w banku.
