Zbijewski
Stan obecny
W 1992 roku w Polsce było 69 osób noszących nazwisko Zbijewski.
Wzmianki
Adam Boniecki w „Herbarzu Polskim” licznie wzmiankuje nazwisko Zbijewski i jeden raz Żbijewski.
Stanisław
1. Zbijewski Stanisław ur 29.04.1864 Zakrzyk powiat Turek. Żona Maria Zbijewska z domu Winol rodzice jej to Florian i Aleksandra.
Zbijewska Bronisława – córka 14.III.1894 – Odesse
Zbijewski Mieczysław – syn 20.VII.1896 – Odesse
Zbijewski Jan Romuald – syn 24.I.1899 – Odesse
Zbijewska Stanisława – 28.II.1903 – Odesse
2. Zbijewska Bronisława Helena ur 21.VII.1862 w Wieczehu. Wyszła za mąż za Wolskiego, zam do 1941 w Warszawie
3. Zbijewski Wacław 18.06.1866 – Kunice pow. Opoczno. W 1887 przyjęty do wojska carskiego, zwolniony do rezerwy 31.XII.1905. Zmarł w Zgierzu I –1903r.
4. Zbijewski Mieczysław 28.05.1864 r Myśliwców pow……. (nie odnalazłam danych) ożeniony z Marią Zborowską. 4-ro dzieci – Wiesław, Wacław , Maria, Wanda. Pochowany w W-wie – Powiązki 1936 r
5. Zbijewska Julia 18.V.1872 ochrzczona w Wójcinie pow. Opoczno ( rodzice nie zamieszkiwali w tej miejscowości) chrzest odbył się w czasie ucieczki z majątku. Julia Zbijewska nauczycielka w Łodzi , wychowywana przez rodzinę Zbijewskich w Piotrkowie. Prowadziła prywatną pensję 1920 rok ul. Gdańska 10 w Łodzi. Miała córkę , która dała o adopcji (chodziło o zmianę nazwiska)wychowaniem zajmowała się sama. Zmarła II.1941 – Łódź
6. Zbijewska Bogumiła 3.X.1875 r Ostrów
Joanna Blandyna Ostromecka z domu Szałkowska
Zbijewscy.
W pierwszej połowie XVII wieku właścicielami Kębłowa byli Stanisław i Wojciech Zbijewscy, którzy na miejsce spalonego w 1602 r. kościoła parafialnego zbudowali nowy, drewniany i oddali go do użytku wiernym w 1624 r. W owych latach właścicielami Berzyny był Andrzej Zbijewski wraz z żoną Anną z Tuchorzy Osowską. Pan Andrzej Zbijewski od 7.VI.1625 był starostą Babimojskim, a tytuł ten wraz z dzierżawą majątku babimojskiego przez dziedziczenie przypadł córce – Jadwidze. Dzierżawa babimojska przypadła następnie, wraz z tytułem starosty babimojskiego, mężowi Jadwigi, którym został w roku 1645 właściciel Gościeszyna, Głodna i Rostarzewa – Krzysztof Żegocki.
Krzysztof Żegocki w późniejszych trudnych czasach potopu szwedzkiego stanął na czele chłopskiego oddziału partyzanckiego, a swoją bazę wypadową miał w Milsku. Z Milska natomiast przez przeprawę na Odrze, Konotop i Kębłowo do Gościeszyna prowadziła stara droga i na tych terenach mógł zawsze liczyć na wsparcie oraz na informacje o nieprzyjacielu. Z Milska miał Żegocki również niedaleko do Babimostu. Wydaje się, że Żegocki jako bliski sąsiad dziedziców kębłowskich znał Kębłowo i znany był również jego mieszkańcom. W zachowanych ustnych przekazach mówi się, że ludność Kębłowa bardzo wycierpiała ze strony Szwedów w czasie „potopu”. …….
Zasobna Wielkopolska poniosła wiele strat w czasie najazdu Szwedów, więcej jednak ofiar spowodowały następstwa szwedzkiej okupacji, takie jak głód, zarazy i powszechne zubożenie ludności. Nie udało mi się ustalić daty sprzedaży Kębłowa przez Zbijewskich.
Eugenia Świetlińska
Kębłowo. Zarys dziejów. Wydawnictwo „”Biblioteka” 1999