Maciejewski
Stan obecny
W 1992 roku w Polsce były 31224 osoby noszące to nazwisko (kobiety i mężczyźni).
Herby
Maciejowscy herbu Byk Rogaty
Maciejewscy herbu Byk Rogaty notowani byli w XVIII – XIX wieku w powiecie wiłkomierskim (CPAHL, f.391, z.1, nr 1690, s. 180). Przynależność do stanu szlacheckiego Maciejewskich z guberni grodzieńskiej potwierdziła heroldia grodzieńska i Departament Heroldii Senatu Rządzącego w roku 1895 (CPAH Białorusi w Grodnie, f. 332, z.4, nr 4, s.30).
Źródło: Jan Ciechanowicz: Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeszów 2001, tom IV, L-R, s.85.
Maciejowscy herbu Ciołek
Maciejewski (Macijauskas) herbu Ciołek.
Źródło: Jan Ciechanowicz: Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeszów 2001, tom IV, L-R, s.85.
Kacper Maciejewski założyciel Maciejowic w ziemi sandomierskiej. Kacper Maciejewski starał się o prawa miejskie i herb dla całej wsi zwanej wtedy Ostrów. W roku 1507 za jego staraniem wieś otrzymuje prawa miejskie, herb i nazwę Maciejowice, od nazwiska założyciela. W roku 1557 król Zygmunt August nadaje Maciejowicom prawa magdeburskie.
Źródło: Zamki Mazowsza: http://mazowieckie.zamiki.pl/html/maciejowice.html
Maciejowscy herbu Janina, Maciejewski (Macijauskas) herbu Janina.
Źródło: Jan Ciechanowicz: Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeszów 2001, tom IV, L-R, s.85.
Maciejowscy herbu Jastrzębiec
Maciejewscy z Maciejowa w krakowskiem województwie, z których wieku mego była Jagnieszka ksienią klasztoru staniątnickiego.
Źródło: Herby Rycerstwa Polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r.p. 1584. Wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, Nakładem Wydawnictwa Biblioteki Polskiej, Kraków 1858, s.180.
Maciejewski (Macijauskas) herbu Jastrzębiec.
Źródło: Jan Ciechanowicz: Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeszów 2001, tom IV, L-R, s.85.
Maciejewski Marian h. Jastrzębiec. Pradziadek Józef Maciejewski herbu Jastrzębiec (1658-1724) obejmował urząd łowczego powiatu wiłkomirskiego. Prapradziadek Józef Maciejewski, sierżant III pułku Wojsk Księstwa Warszawskiego, kawaler Legii Honorowej.
Źródło: Leksykon biograficzny Who is who w Polsce, Założone przez Ralpha Hubnera, Wydanie I, 2002, s. 1178.
Maciejewscy herbu Jelenia Głowa
Na Litwie, taż rodzina co Maciejewicz-Matyewicz. Zapisani do ksiąg gub. Grodzieńskiej wylegitymowani w Cesarstwie: w 1838 r. Wiktor, syn Michała, z synami, Józefem i Władysławem; w 1844 r. Antoni, syn Macieja, z synami, Feliksem i Piotrem; Adam, Antoni, Aleksander i Franciszek, synowie Ignacego, Aleksander, syn Jerzego, Jerzego synami: Krzysztofem, Jerzym i Alojzym, Kazimierz, syn Kacpra, i inni; w 1848 r. synowie Adama: Jakób z synami, Adamem i Jerzym, Benedykt z synami: Antonim i Janem, i Antoni z synami: Kazimierzem, Julianem i Felicjanem; Józef, syn Mikołaja, z synem Józefem, Kazimierz, syn Jerzego, Jerzego inni; 1854 r. Ferdynand i Leonard, synowie Pawła, Aleksander, syn Stanisława, Michał i Piotr, synowie Łukasza, Antoni, Józef i Julian, synowie Józefa.
Z tej familii Michał, komornik grodzieński 1775 (Vol. Leg.). Franciszek, syn Jakóba, urzędnik w gub. grodzieńskiej 1855 r. Feliks, syn Macieja, urzędnik w gub. mińskiej 1865 r.
Źródło: Rodzina, Herbarz Szlachty Polskiej opracowany przez Seweryna hrabiego Uruskiego przy współudziale Adama Amilkara Konińskiego wykończony i uzupełniony przez Aleksandra Włodarskiego. Wydany staraniem i kosztem Córek Autora. Skład Główny Księgarnia Gebethnera i Wolfa, Warszawa 1913, tom X, s.88.
1770; 1838 pw.(potwierdzenie szlachectwa); 1844 pw.; 1848 pw.; 1854 pw.; grodzieński. Taż sama rodzina co Maciejewicz-Matyewicz.
Źródło: Polska Encyklopedia Szlachecka, Warszawa MCMXXXVII, tom VIII, s.109. Wykaz Polskich Rodzin Szlacheckich. W opracowaniu Dr. Fil. S.J. Starykoń – Kasprzyckiego i Księdza Michała Dmowskiego, tom V.
Maciejowscy herbu Topór
Maciejewski (Macijauskas) herbu Topór. Ongiś Toporczycy posiadali majatek Krypcie w powiecie kowieńskim. W 1836 r. ich starożytną rodowitość szlachecką potwierdziła heroldia w Wilnie (CPAHL, f.391, z.1, nr 1053, s. 99-100). Maciejewscy pieczętujący się tym godłem zamieszkiwali również w powiatach wileńskim i oszmańskim oraz w Wilnie.
Źródło: Jan Ciechanowicz: Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeszów 2001, tom IV, L-R, s. 85.
Maciejewski, pw. 1842, h. Topór.
Źródło: Polskie Rody Szlacheckie i ich herby, Wydawnictwo Benkowski, Białystok 2000, s.126.
h. Topór, ob. Maciejowski.
Źródło: Polska Encyklopedia Szlachecka, Warszawa MCMXXXVII, tom VIII, s.109. Wykaz Polskich Rodzin Szlacheckich. W opracowaniu Dr. Fil. S.J. Starykoń – Kasprzyckiego i Księdza Michała Dmowskiego, tom V.
Maciejewscy herbu Nieznanego
Franciszek, radca kolegialny, sędzia Sądu Apelacyjnego KP (Królestwa Polskiego) otrzymał prawo nowego szlachectwa w KP w r. 1859. Franciszek * (urodzony), pow. Piotrkowski ok. 1798 (s. Józefa i Anny Kale(w)ieńskiej), ∞ (ożeniony) Sandomierz, pow. Sandomierski 17 II 1830 Karolina Salomea Tekla Kubeszewska * Sandomierz ok. 1812 (c. Michała i Marianny Krzesimowskiej). Ich synowie: 1. Ignacy Piotr Marian * Sandomierz, pow. Sandomierski 27 VII 1835; 2. Stanisław Roman * Kielce, pow. Kielecki 10 II 1840; 3. Hektor Bonawentura Michał * W-wa 14 VII 1841; 4. Adam Wiktor * W-wa 24 XII 1845; 5. Wiktor Wacław Marcin * W-wa 11 XI 1848. Źr. 4/140 k. 92-112; 441 p. 50, 465 p. 107
Źródło: Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, opracowała Elżbieta Sęczys, przygotował do druku Sławomir Górzański, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, Polskie Towarzystwo Heraldyczne, Wydawnictwo DiG, Warszawa 2000, s.406, wykaz nazwisk: s. 38.
Grzegorz Maciejewski
Wzmianki
Adam Boniecki, Herbarz Polski, t. 17, str. 26:
Akcyzzowie
Onufry Akcyzz, wprowadzony został 1712 r. do dóbr Zalisiec w województwie wołyńskiem, po śmierci ojca swego Grzegorza, chorążego wojsk koronnych. Po śmierci Onufrego, wprowadzony został do tychże dóbr w 1727 r. syn jego Nicety, którego syn Bazyli sprzedał je w 1756 r. Mochlińskiemu (Gr. Łuckie). Piotr, syn Bazylego i Maryanny z Jaworskich, ur. 1767 r. (metr. w Klewaniu), generalny administrator dóbr Wiszniowieckich, zaślubił w 1786 r. w Wiszniowcu Urszulę Wierzbowską i z niej oprócz córek: Maryanny i Ludwiki, pozostawił syna Dominika; ur. w Wiszniowcu 1787 r. i tamże ochrzczonego. Dominik, adwokat sądu powiatowego dubieńskiego, zaślubił Eleonorę Maciejewską i z niej miał synów: Kazimierza Karola Juliana, ur. w Dubnie 1831 r. i Bolesława Erazma; ur. tamże w 1833 r. Obaj legitymowali się ze szlachectwa w gubernii podolskiej 1847 r. Bazyli, oprócz Piotra, miał jeszcze synów: Jana i Jakóba, wylegitymowanych ze szlachectwa w gubernii podolskiej 1802 r. (z Teki I. Poraja).
Adam Boniecki, Herbarz Polski, t. 11, str. 171:
Korsakowie h. Własnego
(…) Ludwik, deputat na Trybunał litewski 1753, 1764 i 1772 roku, sędzia ziemski mozyrski 1765 r., ożeniony z siostrą Jerzego Skoryny, skarbnika rzeczyckiego, miał córki: Maryannę i Annę i ośmiu synów, którzy z potomstwem swojem legitymowali się ze szlachectwa w gubernii mińskiej, w latach 1802, 1819 i 1827, a w Heroldyi w Petersburgu 1829 r. Z nich: 1. Joachim, rotmistrz mozyrski 1764 r., a sędzia ziemski 1781 r., miał synów: Józefa i Mikołaja. 2. Placyd, 1802 r. nie żonaty. 3. Józef, chorąży b. wojsk polskich 1798 r., dziedzic Antonowa i Łastowicz, z żony Bułhakównej, miał 1802 r. synów: Emeryka, Ferdynanda, Romana, Ignacego, Rafała i Ambrożego. Z nich Roman, ożeniony z Emilią Sowiczówną Korsakówną ze Strzały, pozostawił córki: Ludwikę Feliksowę Maciejewską, zmarłą 1871 r. w Radomiu, Karolinę Gerardowę Korsakową, Izabellę Buttowt Andrzejkowiczową, Helenę Makowską i Emilię Jahołkowską, oraz synów: Władysława, ur. 1833 r., którego, z Konstancyi Ordzianki, córki: Leontyna za Ordą i Jadwiga, za Wisłouchem i Jana, ur. 1843 r., którego, z Celiny Buttowt-Andrzejkowiczówny, córki: Marya i Nina Dziekońska z Annopola.(…)
Adam Boniecki, Herbarz Polski, t. 12, str. 256:
Krąkowscy h. Trąby
(…)Żonaty z Michaliną Brzeżańską, miał z niej pięcioro dzieci: 1. Polikarpa, ur. 1827 roku w Grzymałowie pod Swarzędzem, ożenionego z Heleną Psarską, z której: Franciszek Salezy, zamieszkały w Somolinie, ożeniony z Agnieszką Küsel, ma synów: Henryka i Konstantego i Helena Emilia. 2. Praksedę, za Janem Koszutskim. 3. Władysława, żonatego z Eufemią Witkowską, z której: Michał, Edward, Wanda Majewska i Jadwiga. 4. Józefa, ożenionego z Salomeą Koszutską, z której: Konstanty Kazimierz, Maksymilian Erazm, zamieszkały w Gembicach, żonaty z Heleną Maciejewską, Zygmunt Polikarp, Stanisław i Kazimiera.(…)
Adam Boniecki, Herbarz Polski, t. 15, str. 83:
Luboradzcy v. Luberadzcy v. Liberadzcy h. Pobóg
(…)W początkach XIX-go wieku umarł w rejencji płockiej Antoni, po którym brali spadek: Ignacy i Klemens, Antoni, Joachim, Franciszka Szawłowska i Małgorzata Rybińska. Teresa z Karskich, wdowa po N. Luboradzkim, oficerze wojsk polskich. Radcy Dyrekcji Szczegółowej Towarz. Kredyt. Ziems. w Płocku, umarła 1857 r. Elżbieta z Maciejewskich, ur. 1780 r., zmarła 1862 r. Rajmund, syn Ignacego, urzędnik skarbowy w Płocku, umarł 1859 r., pozostawiwszy wdowę Bronisławę z Karwosieckich.
Bolesław Paprocki, Herby Rycerstwa Polskiego:
Maciejewscy z Maciejowa nieopodal Krakowa. Pieczętowali się herbem Jastrzębiec. Jagnieszka Maciejewska była ksienią klasztoru staniąteckiego.
Polskie Rody Szlacheckie i ich Herby, Wydawnictwo Benkowski w 2000 roku w Białymstoku:
Pod literą M zapisani są Maciejewscy herbu Topór, których szlachectwo potwierdzone zostało w 1842 roku. Brak jest jednak bliższych danych o miejscu zamieszkiwania Maciejewskich tym herbem się pieczętujących. Sam herb został przeniesiony na Litwę aktem unii horodelskiej. Maciejewscy Ci mogli więc dostać się pod rosyjskie panowanie.
Seweryn Uruski, Herbarz Szlachty Polskiej – Rodzina:
Maciejewscy pochodzili z Litwy, nazywani byli tam także Maciejewiczami – Matyewiczami (jak to się stało, że nazywali się później / równolegle Maciejewskimi?). Zapisani byli do ksiąg szlachty guberni grodzieńskiej wylegitymowani w Cesarstwie. Pieczętowali się herbem Jelenia Głowa. Najwcześniejsze ślady tej rodziny pochodzą z 1775 roku.
Szymon Konarski, Słownik geograficzny…:
Wzmianki w tomach (strony): tom IV str. 272, IX s. 322, X s. 946, XIV s. 727, XVa s. 399, XVb s. 260.
Trzy rodziny Maciejewskich mieszkające na Litwie:
okolice Klewki, parafia nowodworska
Kmietowszczyzna, parafia bieniakońska
wieś Cacki, parafia nieciecka.
Księga Adresowa Polski, 1929:
Leontyna Maciejewska, majątek Gończy Bród, województwo wołyńskie.
Mateusz
Linia Maciejewskich, której protoplastą był Mateusz ur. ok. 1820 r., mąż Marianny.
Nazywam się Grzegorz Maciejewski, mam 32 lata, mieszkam w Tychach, mam żonę i dwójkę wspaniałych dzieci. Mój ojciec – Jerzy Roman Maciejewski przybył do tego miasta z Wodzisławia (obecnie województwo świętokrzyskie), gdzie się urodził 09.11.1945 roku jako pierwszy syn Romana Maciejewskiego i Gabrieli z Zyglarskich. Roman Maciejewski, mój dziadek, urodził się również w Wodzisławiu, 03.09. 1918 roku, czyli jeszcze w zaborze rosyjskim, tuż przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Ojcem Romana był Bolesław Maciejewski a matką Józefa, pochodząca z Wodzisławia, córka Leopolda Szymańskiego i Teresy Żelichowskiej (Żelichowscy z Wodzisławia brali udział w powstaniu styczniowym). Dziadek Roman był trzecim synem z pięciu synów Bolesława. Pradziadek Bolesław z Wodzisławia nie pochodził. Ochrzczony został w Działoszycach 04(16) lipca 1881 a urodzony miesiąc wcześniej 03 (15) czerwca 1881 roku. Zastanawiająca jest zwłoka w chrzcie, gdyż w tamtych czasach dzieci chrzczono dzień po urodzeniu. W akcie chrztu przeczytałem, że pradziadek Bolesław był synem (prawdopodobnie trzecim, najmłodszym) Karola Maciejewskiego i Agaty z Gruszczyńskich. Oboje w momencie chrztu Bolesława mieli po 32 lata. Urodzili się zatem w 1849 roku. Ale gdzie? Tego nie wiem. Prapradziadek Karol zmarł w Wodzisławiu 30.01.1914 roku mając, jak przeczytałem w akcie zgonu, 66 lat. Urodził się więc w 1848 roku. Nie wiadomo, która data jest właściwa. Być może, jak to często się czyni, zmarłemu dodaje się też rok w którym zmarł – jeśli tak to data narodzin – 1849 byłaby prawdziwa. Skąd jednak Karol pochodził? Na pewno nie urodził się, ani nie ożenił w Działoszycach. W tej miejscowości nie ma nikogo o tym nazwisku (Gruszczyńskich nie ma także), co więcej nikt o takich nie słyszał, na cmentarzu też nikt o takim nazwisku nie jest pochowany. Nie ma o nich informacji w księgach tamtejszej parafii. Od nieżyjącej już babci Gabrieli oraz od ciotki Franciszki, żony Jana Mariana jednego z młodszych braci dziadka Romana dowiedziałem się, że pochodzili z Warszawy, a Bolesław – prawdopodobnie też i Karol, zajmowali się handlem końmi (choć w akcie chrztu Bolesława zapisano, że Karol był szewcem). To może tłumaczyć chrzest Bolesława w Działoszycach. Miasto to było ważnym ośrodkiem handlu pod koniec XIX wieku, leżało bowiem na granicy zaborów rosyjskiego i austryjackiego. Być może Bolesław urodził się w drodze i ochrzczony został w działoszyckim kościele? Niewiadomo dlaczego Bolesław osiadł w Wodzisławiu, gdzie przez długie lata był wójtem/sołtysem. Kupił tam 12 mórg ziemi – wiano babki Józefy było temu równe, a może nawet większe. Dlaczego zabrał do Wodzisławia ze sobą swojego ojca? Bracia, albo przynajmniej jeden z nich mogli wrócić lub zostać w Warszawie, żyją tam bowiem od lat osoby o takim jak nasze nazwisku. Wracając do Karola – w akcie zgonu przeczytałem, że był on synem Mateusza i Marianny. Gdzie i kiedy urodził się Mateusz? Gdzie i kiedy umarł? Kim był? Kim był jego ojciec? Te pytania pozostają bez odpowiedzi. Źródła moich dotychczasowych badań to księgi parafialne z parafii pw. św. Marcina w Wodzisławiu i z parafii pw. Świętej Trójcy w Działoszycach, które mogłem swobodnie przeglądać dzięki uprzejmości miejscowych proboszczów. W poszukiwaniach korzystałem także z ksiąg Urzędu Stanu Cywilnego przechowywanych w oddziale Archiwum Państwowego w Pińczowie.
Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polski w latach 1836-1861:
W jej opracowaniu znalazłem rodziny moich babek: Gruszczyńskich herbu Poraj, Szymańskich herbu Ślepowron, Żelichowskich herbu Ciołek.
Grzegorz Maciejewski
