Nazwisko Król , pochodzenie , herb

Krystyna Długosz-Kurczabowa, Uniwersytet Warszawski: „powszechnie przyjmuje się, że wyraz król wiąże się bezpośrednio z imieniem Karola Wielkiego (742–814), potężnego władcy Franków, odnowiciela średniowiecznego cesarstwa rzymskiego w Europie. Proces przekształcania się imienia własnego w nazwę pospolitą dokonywał się stopniowo w różnych językach. Punkt wyjścia stanowiła frankońska forma imienia władcy: Karl. Od tego imienia zostało utworzone w łacinie ludowej wyrażenie (rex) Carlius odnoszone do następców Karola Wielkiego, a następnie do każdego koronowanego władcy.
Imię potężnego władcy, który odegrał wielką rolę także w dziejach Słowian, stało się symbolem monarchy i jest obecne we wszystkich językach słowiańskich, por. ros. korol, czes. kral, a nawet zapożyczone do węgierskiego kiraly i rum. crai. Tu warto dodać, że podobny proces dokonał się w starożytności, kiedy to imię własne Cezar stało się tytułem władców Rzymu – cezarów, a stąd też cesarz, car.
Istnieje też mniej akceptowana hipoteza, że król jest formacją dawną, rodzimą, prasłowiańską, o strukturze nazwy wykonawcy czynności, utworzoną od czasownika korzyć, oznaczającą ‘tego, który korzy, upokarza, sądzi’. „